Beeldhouwer: Else Ringnalda
Materiaal: brons
Ook bekend onder de namen “Vrouwfiguur” en “Vrouwenfiguur”
Van Oldenbarneveldtplein / Nassaukade, Amsterdam
Onthuld op 31 oktober 1986
“Figuratief beeld” vormt samen met Why Not (Norman Dilworth) een beeldengroep
links: Why Not (Norman Dilworth); rechts: “Figuratief beeld”
voorzijde “Figuratief beeld”
achterzijde “Figuratief beeld”
In 1985 ontwikkelde Aart Wevers (documentairemaker, fotograaf en schilder, Deventer, 6 augustus 1945 – Amsterdam, 28 augustus 2021) het Structuurplan beeldende kunst Westerpark/Overbrakerpolders. In het kader van dit plan werden op diverse plekken beelden geplaatst.
Eén van de onderdelen van dit plan was het plaatsen van een beeldengroep in het oude Westerpark aan de Haarlemmertrekaart, bestaande uit een figuratief en een niet-figuratief beeld. Het figuratieve beeld moest kijken naar het niet-figuratieve beeld. De gemeente Amsterdam schreef twee tweetallen kunstenaars aan. Een van de tweetallen werd gevormd door Ronald Tolman (Amsterdam, 27 oktober 1948, beeldhouwer, graficus, schilder en tekenaar) en Elisabeth Catharina Maria (Liesbeth) Pallesen (Beverwijk, 17 maart 1955, beeldhouwer en tekenaar). Het andere tweetal werd gevormd door Else Ringnalda en Norman Dilworth.
Het winnende ontwerp was de beeldengroep, bestaande uit het figuratieve beeld Man op kruk (Ronald Tolman) en een abstract ornament (Liesbeth Pallesen). Deze beeldengroep werd in het Westerpark geplaatst. Het door Else Ringnalda ontworpen “Figuratief beeld” en het door Norman Dilworth ontworpen niet-figuratieve beeld Why Not werd in het plantsoen van het Van Oldenbarneveldtplein geplaatst.
Op 31 oktober 1986 werden “Figuratief beeld” en “Why Not” op feestelijke wijze onthuld door theatergroep Dogtroep en kinderen van de nabijgelegen Frederik Hendrikschool. De onthullingshandeling bestond uit het in brand steken van de papieren omhulsels van de beelden.
“Figuratief beeld” is het eerste beeld van Else Ringnalda dat in de openbare ruimte is geplaatst. Met dit beeld heeft zij de gelijkwaardigheid tussen alle mensen tot uiting willen brengen, ongeacht of zij man of vrouw zijn of van verschillende etnische afkomst. In het oeuvre van Else Ringnalda staan gender-identiteit en androgynie centraal. Voor Else Ringnalda is androgynie de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Zij verbaast zich over het onderscheid dat gemaakt wordt tussen mannelijke en vrouwelijke eigenschappen. In haar beelden benadrukt zij de overeenkomsten tussen mannen en vrouwen. In het geval van “Figuratief beeld” blijkt dit uit het feit dat het beeld niet de naam “Figuratieve man” of “Figuratieve vrouw” draagt. Else Ringnalda heeft het beeld zodanig ontworpen, dat uit de achterkant niet blijkt of het een mansfiguur is, een vrouwenfiguur of een figuur met een zekere etnische afkomst. Dit leidt tot een verrassing wanneer men, om het beeld heen lopend, het beeld van voren ziet. De benamingen “Vrouwfiguur” en “Vrouwenfiguur” die soms aan het beeld is gegeven, is begrijpelijk maar geeft de bedoeling van Else Ringnalda niet weer en is niet in overeenstemming met de vermelding in haar autobiografie.
Bronnen:
– Else Ringnalda – Beelden en Bronnen | Sculptures and sources (Vianen, 2009, p.18-39)
– http://www.amsterdamhistorie.nl/kranten/Staatskrant/Staatskrant_1986_9_1_24.pdf
– https://www.buitenbeeldinbeeld.nl/Westerpark/bang.htm
– https://www.ronaldtolman.nl/sculpturen/43/de-toeschouwer/
Zie ook:
– Norman Dilworth: “Why Not” (Amsterdam)